Verlammingen van achterpoten
Verlamming van de achterpoten heeft veelal te maken met verstoring van het signaal van de hersenen naar de achterpoten. Hetzelfde idee als een hernia bij de mens. De verstoring van het signaal kan meerdere oorzaken hebben. Een tumor bij het ruggenmerg of (stress)bloeding zijn enkele mogelijke oorzaken. Ook kan het slepen/verlammen van de achterpoten een gevolg zijn van een valpartij.
Wanneer je rat moeite heeft met het bewegen met zijn achterpoten of wanneer de rat met zijn achterpoten begint te slepen, ga dan naar de dierenarts.
Evenwichtsverlies
Ratjes zijn makkelijk onderhevig aan binnenoor-ontstekingen. Helaas hebben ze daar geregeld blijvende schade van. In het binnenoor is ook het evenwichtsorgaan gelegen dat aangetast kan worden.
Wanneer de rat een binnenoor-ontsteking heeft, houdt hij zijn kopje naar één zijde gekanteld. Dit komt omdat het evenwichtsorgaan foutief doorgeeft dat het hoofd niet in rechte positie gehouden wordt.
Wanneer het erger wordt, kan het zijn dat het ratje helemaal het evenwicht verliest en voortdurend de neiging vertoont het kopje naar dezelfde zijde te draaien. Wanneer het ratje in de handen gehouden wordt en het de nodige steun en bewegingsvrijheid heeft, zal het om haar lengte-as beginnen tollen.
Raadpleeg daarom tijdig een dierenarts wanneer er vermoeden is van middenoor-ontsteking. Antibiotica kunnen de infectie tijdig een halt toeroepen.
Megacolon
Megacolon is een aangeboren aandoening waarbij de bezenuwing naar het darmstelsel niet helemaal ontwikkeld is. Hierdoor wordt het voedsel niet verdergeleid door de darm en hoopt het voedsel zich op. (Mega = groot, colon = dikke darm). Deze aandoening is dodelijk.
De oorzaak is vaak gelinkt aan veralgemeende neuraalbuisafwijkingen. Dit zijn neveneffecten van ratten met onder andere het white spotting-gen. Door dit gen (zie hoofdstuk variaties) krijgt de rat leuke tekeningen in de vacht. Hoe meer wit in de vacht, hoe feller de depigmentatie en hoe ernstiger de neurologische imperfecties. Witte ratjes met zwarte ogen zijn bijgevolg snel aangetast door deze aandoening.
Een ratje met megacolon is makkelijk te herkennen in het nest. Het groeit veel minder goed dan de overige rittens, heeft een vertraagde haargroei en een dik buikje. Het sterft meestal in de eerste weken na de geboorte.
Doofheid
Een dove rat is doorgaans erg tam omdat ze nooit opschrikt van lawaai. Doofheid bij ratten vormt geen obstakel.
Meestal zijn ratten doof wanneer ze ongekleurde oren hebben (uitgezonderd albino's die wel goed horen). De vachtkleur hangt immers samen met de ontwikkeling van een deel van het zenuwstelsel. Zo kan je aan een rat zien of de zenuwen van het gehoor goed aangelegd wanneer de oren gekleurd zijn. Zijn deze volledig ongekleurd (roze), zelfs onderaan aan de binnenzijde, dan kan je ervan uitgaan dat ook hun gehoor niet of slecht is ontwikkeld. Uitzondering zijn albino's die eigenlijk wel een kleurpatroon hebben, maar dat onzichtbaar blijft omdat de omzetting van de kleuren niet kan doorgaan wegens een genetische afwijking.
Je kan testen of je rat doof is door plots een hard geluid te maken in de buurt van de rat. Schrikt ie niet en kijkt ie niet om, dan weet je genoeg. Meestal zijn het ratjes die niet wakker worden als je roept aan de kooi. Je moet ze even voorzichtig wakker tikken. Ze zijn dus niet ziek, alleen maar doof. Let er vooral op ze niet te laten schrikken door onverwacht uit de hoek te komen.
Down-syndroom
Een rat met Down-syndroom is doorgaans wat kleiner dan een doorsnee rat (maar voldoende dik) en kan je herkennen aan het eerder driehoekig kopje. Ze zijn erg rustig van aard en slapen doorgaans veel.
Het Down-syndroom is vergelijkbaar met het menselijke mongolisme. Je kan best even naar de dierenarts gaan om na te gaan of het ratje geen verborgen gezondheidsproblemen heeft, zoals hartkwalen en dergelijke.
Ratjes met dergelijk syndroom kunnen verder prima gezond zijn.
Dumbo-syndroom
Een nieuwe begeerde variatie die ontstond bij de tamme rat, is de rat met dumbo-oren. Het guitige uiterlijk zorgde ervoor dat veelvuldig met deze genetische afwijking werd gefokt. Verder verschillen deze ratten niet van de normale rat met gewone oren.
Wellicht gaat het om een syndroom dat ontstaat door een afwijking in de kieuwboog-ontwikkeling van het embryo. Tot dusver is er nog geen onderzoek verricht naar de dumbo-ratten, maar hun uiterlijk doet vermoeden dat de afwijking mogelijk overeen komt met één van volgende menselijke syndromen: Treacher Collins syndroom, Nager syndroom, DiGeorge syndroom of Goldenhar syndroom.
De dumboratten worden gekenmerkt door grote oorschelpen die laag op de schedel zijn ingeplant. De schedel is platter en breder ter hoogte van de oren.
Staartloos
Een staartloze rat is een rat met het manx-gen dat ook voorkomt bij andere diersoorten. Het is bijgevolg overerfbaar.
Staartloze ratten zijn populair omdat mensen vaak afgeschrikt worden door de rattenstaart. Deze handicap is echter ingrijpend voor de rat zelf. Een staart is immers erg functioneel voor een rat. Zo zorgt het voor de temperatuursregeling en voor het helpen behouden van het evenwicht bij klimmen en balanceren.
Bijkomend probleem bij staartloze ratten is het misvormde bekken dat problemen veroorzaakt bij een bevalling. Vrouwelijke staartloze ratten dienen daarom niet ingezet te worden voor de fok, daar zij en/of haar jongen dit vaak niet overleven.
Kaalheid
Kaalheid bij ratten is net zoals bij mensen een onschuldig ouderdomskwaaltje dat vooral wordt aangetroffen bij rattenmannetjes boven 2,5 jaar. Het is een frequent voorkomend kwaaltje dat vooral tot gevolg kan hebben dat de rat makkelijker last heeft van kleine wondjes door het krabben.
Naakte ratten zijn echter genetisch belast en ontwikkelen geen vacht. Ze zijn ideale huisdieren voor mensen met een allergie voor dierenharen. Wat zelden voorkomt want de meeste mensen zijn allergisch voor de huidschilfers en urine. Een naakte rat vergt echter extra verzorgingsmaatregelen. Zo heeft het vel van een naakte rat vaak te lijden onder schrammen en kleine beetjes. Bovendien heeft een naakt-rat veel moeite om zijn warmte op peil te houden. De rattenkooi dient bijgevolg voldoende en goede beschuttingen te bieden tegen koude en de kooi moet in een aangename omgevingstemperatuur gehouden worden.
Het vel van de naakt-rat kan ingewreven worden met hyperallergene baby-olie om deze te verzorgen en mogelijk ietwat te beschermen tegen wondjes. Kale plekken kunnen veroorzaakt worden door sommige types van vacht. Zo kan een kruising van rex-ratten (met krulhaar) leiden tot homozygote ratten met het rex-gen. Deze ratten hebben vaak enkel wat donzig krulhaar op een verder bijna kale huid. Goede fokcriteria van het koppel kunnen dit vachttype vermijde
Bloed uit neus of ogen
Een ratje lijkt soms een bloedneus te hebben. Dit is een foutieve veronderstelling. Bijna steeds gaat het om porfyrine, een kleurstof aanwezig in het neus- en oogvocht van ratjes. Deze rood-bruine kleur is de normale kleur van het neussnot van een rat.
Wanneer deze dus verkouden of koorts heeft of net een bad heeft genomen waarbij de neus goed open ging en het neusvocht een beetje lopend werd, zal de neus een roodachtig vocht afscheiden. Dit is volkomen normaal.
Een bloedneus bij ratjes daarentegen is hoogst uitzonderlijk.
Olifantstanden
Bij een rat blijven de tanden verder groeien. Om te verhinderen dat de tanden te lang worden, knagen ratten op hard materiaal, zoals hout of wortels.
Wanneer de tanden echter scheef staan, kan het zijn dat deze elkaar bij het bijten niet raken en bijgevolg niet afgesleten worden bij het knagen. In dat geval groeien de tanden meestal schuin naar boven als slagtanden van een olifant.
Tandjes worden best NIET kort geknipt, dit door het risico op het afbreken of het te ver knippen van de tand dat in beide gevallen veel pijn met zich meebrengt. Het is beter om de tandjes te vijlen, onder narcose, tot de geschikte lengte. Uiteraard brengt de narcose ook risico's met zich mee, maar als het ratje verder in goede gezondheid verkeert is dit risico miniem.
Maak jouw eigen website met JouwWeb